ಹುಣ್ಣಿಮೆ ಚಂದಿರ

     ಹುಣ್ಣಿಮೆ ಚಂದಿರ 

ಹುಣ್ಣಿಮೆ ಬೆಳಕಿನ ಇರುಳಿನಲೊಂದು  ಕನಸೊಂದು ಬಿದ್ದಿತ್ತು.

ಹುಣ್ಣಿಮೆ ಹೇಗೆ ಆಗುತ್ತೆ?ಅಂತ ಯೋಚನೆ ಬಂದಿತ್ತು.

ಆಗ ನಮ್ಮ ಶಾಲೆ ಶಿಕ್ಷಕರು ಕಲಿಸಿದ ಪಾಠ ನೆನಪಿಗೆ ಬಂದಿತ್ತು.

ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ನಮ್ಮ ಭೂಮಿಯ ಚಲನೆ ಎಂದು ತಿಳಿದಿತ್ತು.  ||1||

ಪೌರ್ಣಿಮೆ ಚಂದಿರ ರಾತ್ರಿಗೆ ತಂಪನು ತಂದಿತ್ತು.

ಆಕಾಶದೆಡೆಗೆ ನೋಡುವ ಕೌತುಕ ನನಗಾಯ್ತು.

ನಕ್ಷತ್ರದ ನಡುವೆ ರಾಜನಂತೆ ಚಂದಿರ ಕಂಡಿತ್ತು.

ಅವನ ಕುರಿತು ಯೋಚಿಸಲೊಂದು ಅವಕಾಶ ಸಿಕ್ಕಿತ್ತು.||2||

ತಿಂಗಳಿಗೊಮ್ಮೆ ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ?ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಯು ಕಾಡಿತ್ತು.

ಸೂರ್ಯ ಮತ್ತು ಚಂದ್ರನ ನಡುವೆ ಭೂಮಿಯು ಬಂದಿತ್ತು.

ಸೂರ್ಯನ ಬೆಳಕು ಚಂದ್ರನ ಮುಖವ ಹೊಳೆವಂತೆ ಮಾಡಿತ್ತು.

ಇದರಿಂದ ಚಂದ್ರನ ಅರ್ಧ ಮುಖವು ನಮಗೆ ಕಂಡಿತ್ತು.||3||

ಚಂದ್ರನ ತೋರಿಸಿ ಊಟ ಮಾಡಿಸಿದ ಅಮ್ಮ ಎಲ್ಲಿ ಹೋಯ್ತು?

ನೆನಪಿನ ಬುತ್ತಿಯ ಬಿಟ್ಟು ದೂರ ಹೊರಟು ಹೋಯ್ತು.

ನನಗಾಗಿ ಚಂದ್ರನ ಕರೆಸಿದ ಅಮ್ಮನ ನೆನಪಾಯ್ತು.

ಚಂದ್ರನಿಗಿಂತ ಅಮ್ಮನೇ ಮುಖವೇ ಸುಂದರವಾಗಿತ್ತು.||4||

ಬೆಳ್ಳಿಯ ಚಂದ್ರನ ಕಾಣಲು ಮನವು ಬಯಸಿತ್ತು.

ಅಜ್ಜಿ ಹೇಳಿದ ಚಂದ ಮಾಮನ ಕಥೆಯ ನೆನಪಾಯ್ತು.

ಗಣಪನ ಡೊಳ್ಳು ಹೊಟ್ಟೆ ನೋಡಿ ಚಂದ್ರ ನಕ್ಕಿತ್ತು.

ಸಿಟ್ಟಿನ ಗಣಪ ಹೊಳೆವ ಚಂದ್ರನಿಗೆ ಶಾಪ ಹಾಕಿತ್ತು.||5||

ಚಂದ್ರನ ಬೆಳಕು ಹುಣ್ಣಿಮೆ ರಾತ್ರಿಯಲಿ ಮುದವ ತಂದಿತ್ತು.

ಬೆಳ್ಳಿ ತಟ್ಟೆ ಹೋಲುವ ಚಂದ್ರ ರಾತ್ರಿಗೆ ಖಳೆಯ ತಂದಿತ್ತು. 

ಆತನ ಚಲುವ ಬಣ್ಣಿಸಲೊಂದು ಸಮಯ ಸಿಕ್ಕಿತ್ತು.

ಹೀಗೆ ನಮ್ಮ ಚಂದ್ರ ಕವಿಗಳಿಗೆ ಸ್ಫೂರ್ತಿಯಾಗಿತ್ತು.||6||

                                           ಚನ್ನಮ್ಮ S. S. ✍️